شکل آدم

کودک وقتی که شکل آدمی را می کشد قبل از هر چیز شکل خود و یا درکی را که از بدن و تمایلاتش دارد ،بیان می کند. در واقع بین بعضی خطوط آدمک نقاشی شده و خصوصیات روانی و جسمی کودکی که آن را کشیده، ارتباط های مشخصی وجود دارد. اگر آدمک در مجموع هماهنگ باشد، احتمال بسیار وجود دارد که کودک کاملا سازگار باشد. اگر برعکس آدمک مثلا در اندازه یی خیلی کوچک و یا در گوشه یی از کاغذ کشیده شده باشد به معنای این است که کودک خود را کم ارزش و از دیگران پائین تر می داند.

اگر این کم بها دادن به خود، در چندین نقاشی کودک ادامه پیدا کرده باشد، نشانگرخجالتی بودن اوست که ممکن است تا حد تمایل به ناپدید شدن نیز پیش برود. در نقاشی فقدان دست و بازو نیز علامت کم بها دادن به خود و عدم امنیت است .زیرا دست و بازو که در نقاشی کشید ه نشده اند ،همان وسایلی هستند که امکان عمل در محیط پیرامون کودک را فراهم  می آورند. کودکانی که خود را بالاتر از بقیه می دانند،آدمک هائی با اندازه های بزرگ رسم می کنند . این نوع نقاشی مخصوص کودکانی است که اختلال دماغی دارند ویا بطور معمول کودکانی هستند زود رنج و حساس که همیشه فکر می کنند مورد ظلم و ستم قرار گرفته اند.وجود این نوع آدمکهای بزرگ در نقاشی کودکان آنها را در قضاوتهایشان آشتی ناپذیر و سخت جلوه می دهد. بنابراین شکل ساده ی یک آدمک خواه تنها، و یا در میان مجموعه یی از چیزهای دیگر بیان کننده ی مشخصات جالبی از شخصیت کودک است. 

 برگرفته از کتاب نقاشی کودکان و مفاهیم آن ترجمه عبدالرضا صرافان